(pojedynkować się)

См. также в других словарях:

• pojedynkować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, pojedynkować siękuję się, pojedynkować siękuje się {{/stl 8}}{{stl 7}} bić się w pojedynku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obrażony młodzieniec zmuszony był pojedynkować się. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pojedynkować — ndk IV, pojedynkowaćkuję, pojedynkowaćkujesz, pojedynkowaćkuj, pojedynkowaćował, pojedynkowaćowany roln. «przerywać rośliny uprawne zbyt gęsto rosnące w rzędach, w celu zapewnienia pozostałym, pojedynczym sztukom lepszego i szybszego wzrostu»… …   Słownik języka polskiego

• bić się — I – pobić się {{/stl 13}}{{stl 7}} bić jeden drugiego nawzajem, szamotać się ze sobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Proszę pani, oni się biją! Pobili się o dziewczynę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}bić się II {{/stl 13}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• strzelać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} usiłować popełnić samobójstwo przez strzelenie do siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strzelać się z miłości. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rąbać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} w stylu książkowym: pojedynkować się, walczyć na szable, miecze itp. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• walczyć [potykać się] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{z kimś} {{/stl 8}}na udeptanej ziemi {{/stl 13}}{{stl 7}} w dawnych czasach: pojedynkować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rycerze walczyli na udeptanej ziemi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… …   Słownik języka polskiego

• strzelać — ndk I, strzelaćam, strzelaćasz, strzelaćają, strzelaćaj, strzelaćał, strzelaćany strzelić dk VIa, strzelaćlę, strzelaćlisz, strzel, strzelaćlił, strzelaćlony 1. «wypuszczać pocisk z broni palnej, strzałę z łuku itp.; o broni palnej: wyrzucać… …   Słownik języka polskiego

• rąbać — ndk IX, rąbaćbię, rąbaćbiesz, rąb, rąbaćał, rąbaćany rąbnąć dk Va, rąbaćnę, rąbaćniesz, rąbaćnij, rąbaćnął, rąbaćnęła, rąbaćnęli, rąbaćnięty, rąbaćnąwszy 1. tylko ndk «rozdrabniać, rozłupywać coś na kawałki (np. drzewo, lód itp.) czymś ostrym;… …   Słownik języka polskiego

• pojedynkowanie — ↨ pojedynkowanie się n I rzecz. od pojedynkować (się) …   Słownik języka polskiego

• udeptać — dk IX, udeptaćpczę (udeptaćpcę), udeptaćpczesz (udeptaćpcesz), udepcz, udeptaćał, udeptaćany udeptywać ndk VIIIa, udeptaćtuję, udeptaćtujesz, udeptaćtuj, udeptaćywał, udeptaćywany «depcząc, chodząc po czymś ubić, wyrównać, zrównać, wygładzić coś» …   Słownik języka polskiego